Taras ze względu na usytuowanie poza strefą ochrony zadaszenia narażony jest na ciągły wpływ zmieniających się dynamicznie warunków pogodowych. Polska leży w strefie klimatycznej przejściowej. Dają się więc zauważyć w zmieniających się cyklach rocznych znaczne anomalie na przestrzeni zaledwie dziesiątków lat.
Na taras z racji solidności poleca się w żywicę na posadzki. Są odporne nie tylko na warunki atmosferyczne. Dobrze znoszą uderzenia, codzienne używanie oraz promieniowanie UV.
Żywica na taras zamiast płytek jest tak dobra, bo ma właściwą strukturę. Optymalnie powinna się składać z czterech warstw:
- warstwę pierwszą zazębiająca się z podkładem i gruntującą go,
- dodatkowa warstwa przeciwwilgociową,
- warstwę uszczelniająca strukturę,
- wykończeniową warstwę lakieru.
Lakier może być w dwóch opcjach — z połyskiem lub matowy. Satyna tłumi odblaski promieni słonecznych. I co bardzo ważne w sytuacjach, kiedy musimy dokonać jedynie renowacji powierzchni już istniejącej, skutecznie ukrywa powierzchniowe niedociągnięcia i uszkodzenia.
Posadzki żywiczne są niezniszczalne. A posadzki z mas poliuretanowych są tak elastyczne, że są w stanie przyjmować udar o dość znacznej amplitudzie. Po wylaniu żywica tworzy monolit nawierzchni i tylko przy posadzkach o dużej rozpiętości jest konieczność stosowania szwów i dylatacji kompensujących naprężenia.
Podział posadzek z żywicy ze względu na grubości warstwy nawierzchniowej.
- Cienkowarstwowe — stosowane w pomieszczeniach o niezbyt uporczywym ruchu. Aplikowane są narzędziami malarskimi. Cienka warstwa poliuretanu wnika w podkład. Do zastosowania w sypialniach.
- Grubowarstwowe — rozlewające się — o grubości warstwy żywicznej do pięciu milimetrów. Powierzchnię żywicy należy wykończyć lakierem w wersji z połyskiem lub matowej.
- Grubowarstwowe z wypełniaczem — jako wypełnienie stosuje się surowiec mineralny np. piasek kwarcowy; stosowane są w miejscach o dużym natężeniu ruchu pieszego lub kołowego.