Hydroizolacja zbiorników

Powłoki hydroizolacyjne oraz chemoodporne

Trwałe i skuteczne zabezpieczenie konstrukcji żelbetowej przed korozją wymaga poza zastosowaniem odpowiedniej powłoki antykorozyjnej m.in. właściwego przygotowania podłoża oraz dokonania likwidacji przecieków i uszczelnienia przewodzących wilgoć rys i pęknięć. Odpowiednie przygotowanie powierzchni uzyskujemy, stosując techniki piaskowania ściernego na sucho lub hydrościernego. Wybór powłoki chemoodpornej uzależniony jest od rodzaju obciążenia chemicznego i intensywności oddziaływania czynnika korozyjnego.Wyszczególnić tu możemy następujące rodzaje powłok: mineralne (sztywne i elastyczne), epoksydowe, poliuretanowe, epoksydowo – bitumiczne, epoksydowo – poliuretanowe.   Praktyka  pokazała nam jak trudnym i skomplikowanym problemem jest właściwe wykonanie hydroizolacji. Szczególnym i wymagającym działem są zbiorniki wodne oraz baseny gdzie głównym problemem staje się ciśnienie hydrostatyczne wody działające degradacyjnie na warstwę hydroizolacyjną zbiornika. Innym rodzajem zbiorników są zbiorniki na nieczystości, gnojowniki czy silosy na kiszonkę gdzie dodatkowy problem stanowi agresywne środowisko oddziaływające na powłokę hydroizolacji .  Membrany stosowane jako hydroizolacja zbiorników wody pitnej, oprócz swoich podstawowych właściwości zapewniających skuteczne wykonanie uszczelnienia, muszą być także fizjologicznie neutralne, czyli być obojętne wobec magazynowanej w zbiorniku wody pitnej. Hydroizolacje można klasyfikować na różne sposoby: w zależności od przeznaczenia, miejsca wbudowania, rodzaju użytych materiałów itp. Podstawowy i najbardziej intuicyjny podział związany jest ze sposobem ułożenia warstwy hydroizolacji – wyróżnia się izolacje pionowe(do zabezpieczania m.in. ścian zewnętrznych, ścian fundamentów) i poziome(izolacja fundamentów, stropów, dachów; zazwyczaj nie rozróżnia się powierzchni poziomych i nachylonych). Często uzupełnienie warstw hydroizolacji stanowi system drenujący, odprowadzający wodę do studzienek chłonnych za pomocą folii, membran, mat i wężyków. Podstawowym podziałem hydroizolacji jest rozróżnienie ze względu na rodzaj zagrożenia wodą. Zgodnie z obowiązującymi w budownictwie warunkami technicznymi wyróżnia się trzy następujące grupy hydroizolacji: parochronne (paroizolacje), przeciwwilgociowe oraz przeciwwodne. Izolacje parochronne zabezpieczają przegrody budowlane przed penetracją pary wodnej. Para wodna ma większe ciśnienie po tej stronie przegrody, gdzie występuje wyższa temperatura, czyli przez zdecydowaną większość czasu od wewnątrz obiektu budowlanego. Izolacje parochronne zbudowane są z materiałów o małej przepuszczalności pary wodnej i umieszczane po wewnętrznej stronie przegrody. Układa się je w ścianach, dachach oraz pod posadzkami (także w podłogach na gruncie). Paroizolacje chronią obiekty budowlane lub ich części przed działaniem wody niewywierającej ciśnienia hydrostatycznego, podczas gdy izolacje przeciwwodne – przed działaniem wody wywierającej ciśnienie hydrostatyczne, w tym również wody naporowej i artezyjskiej. Izolacje przeciwwodne ze względu na stopień obciążenia wodą (intensywność oraz siła naporu wody) dzieli się na trzy rodzaje: typu lekkiego, średniego i ciężkiego.

Renowacja zbiorników, tac awaryjnych, konstrukcji wodnych - powłoki chemoodporne

Szkodliwe oddziaływanie wody na obiekty budowlane prowadzi w pierwszej kolejności do osłabienia lub zniszczenia warstwy izolacji, a następnie elementów samej konstrukcji. Zawilgocone mury tracą izolacyjność cieplną, a przy długotrwałym stanie zawilgocenia następuje obniżenie ich nośności. Wilgotne środowisko sprzyja rozwojowi pleśni, grzybów, drobnoustrojów, co może być przyczyną wielu chorób i alergii. Te niekorzystne zjawiska mogą wystąpić, jeśli nie zastosowano żadnej hydroizolacji, ale także wtedy, gdy została ona źle dobrana lub wadliwie ułożona. Rodzaj materiału izolacyjnego należy dobierać na podstawie wielu kryteriów: powinno się wziąć pod uwagę m.in. typ i przeznaczenie izolowanego obiektu, miejsce wbudowania izolacji, warunki klimatyczne i gruntowo-wodne. Nieprawidłowy dobór materiałów i ich niewłaściwe wbudowanie mogą być przyczyną poważnych usterek, których naprawa będzie trudna technicznie, uciążliwa dla użytkowników i kosztowna.

Powłoki znajdują zastosowanie głownie w:

• Zbiornikach na wodę pitną
• Oczyszczalniach ścieków
• galwanizerniach
• rozlewniach chemikaliów
• tacach awaryjnych
• zbiorniki chemikaliów
• zbiorniki na ropopochodne: benzyny, olej, nafta –zbiorniki na ropopochodne: mazut
• basen solankowy
• zbiorniki ze szlamem
• zbiorniki na chemikalia
• Wieże ciśnień, cysterny lub wszelkie inne konstrukcje do gromadzenia wody.
• Cysterny zawierające środki spożywcze itp.
• Oczyszczalnie ścieków (komunalne i przemysłowe), zarówno w strefie dopływowej, jak i odpływowej.
• Rury stalowe i betonowe 

Zalety hydroizolacji żywicznej: 

• możliwość wykonywania hydroizolacji właściwej zarówno nowych jak i używanych zbiorników
• bezspoinowość powłoki (brak łączeń w narożnikach)
• wytrzymałość na obciążenia mechaniczne takie jak ścieranie czy uderzanie
• odporność na działanie środowisk kwaśnych i zasadowych
• odporność na działanie wody i atmosfery morskiej oraz przemysłowej
• bardzo dobra przyczepność do podłoża
• posiada atest higieniczny
• jest stosunkowo elastyczny i odporny na tworzenie się mikropęknięć
• szybkość aplikacji obniża uciążliwość inwestycji do minimum
• zatrzymuje korozje starego podłoża, co znacznie wydłuża żywotność zbiornika
• jest tani w porównaniu do innych sposobów hydroizolacji zbiorników
• jest odporny na warunki atmosferyczne oraz promieniowanie UV 

ROZWIĄZANIA SYSTEMOWE I POWŁOKI CHEMOODPORNE, KTÓRE STOSUJEMY 
BASF MASTERSEAL 7000 CB  >>